Μεσσηνία: ένας μεγάλος αμπελώνας, από παραδοσιακές και νεες ποικιλίες…
Ο νομός Μεσσηνίας σαν αμπελότοπος είναι από τους καλύτερους νομούς της Πελοποννήσου. Επιπλέον των άλλων εδαφοκλιματικών συνθηκών,
αυτό οφείλεται στο ότι η μεγαλύτερη έκταση του νομού, νότια και δυτικά, έχει έκθεση στη θάλασσα, με αποτέλεσμα η θαλάσσια αύρα να
επιδρά ευεργετικά στην ποιότητα των σταφυλιών. Εξάλλου, η Μεσσηνία ήταν αμπελότοπος από την αρχαιότητα, πράγμα το οποίο μας δείχνουν
και οι διάφορες αναφορές για αρκετές περιοχές της Μεσσηνίας οι οποίες μαρτυρούν παράδοση στην παραγωγή κρασιού. Παραδείγματος χάριν,
ο Όμηρος αναφέρεται στην περιοχή της Μεθώνης (Παλαιά Πήδασος) και τη χαρακτηρίζει κατάφυτη από αμπέλια («…καλήν τ’ Αιπιαν και Πήδασον
αμπελόεσσαν…», Ι, στιχ. 152 και 294). Επίσης, όταν ο Τηλέμαχος φιλοξενήθηκε από το βασιλιά της Πύλου Νέστωρα αναφέρεται ότι οι
καλεσμένοι ήπιαν κρασί σε χρυσά κύπελα («…εν δ’ οίνον έχευσεν χρυσείωδέπαι…», γ, στιχ. 41). Και φυσικά ας μην ξεχνάμε τον αρχαίο
περιηγητή Παυσανία, ο οποίος στα «Μεσσηνιακά» έχει πολλές αναφορές.